Sábado 8: ruta das algas, Espasante-banco de Loiba-praia de Esteiro (Mañón). Sobre 16,5 km, dificultade: media-fácil
E paseo por Fuciño do Porco . Sobre 4 km, dificultade: fácil
Ruta das algas, Espasante (Ortigueira) - banco de Loiba - praia de Esteiro (Mañón), información collida do Club Acivro e do concello de Ortigueira:
A Ruta das Algas, tamén chamado "Camiño da Costa" é unha das rutas costeiras máis fermosas e atractivas existentes en Galicia, conta con numerosos e importantes valores naturais e paisaxísticos que fan que este itinerario sexa auténticamente inesquecible para calquear camiñante.
Discurre por gran parte da franja costeira do concello coruñés de Ortigueira, por lugares tranquilos e aonxados das masificacións doutras zonas.
Esta ruta é un compendio dos seguintes itinerarios:
Ruta dos mariñeiros de Espasante
Ruta dos cantís de Céltigos
Ruta da Pena Furada (Céltigos)
Ruta das algas (Loiba)
Ao longo do itinerario podemos contemplar diversidade de elementos interesantes, destacando:
• Un gran número de praias de gran beleza, a maioría vírxenes e a salvo do turismo masivo, entre as que se atopan as praiaa da Concha, San Antón, Eirón, Bimbieiro, Ribeira dos Ourizos, Sarridal, Ribeira do Carro, os Castros, Fábrega, Picón, Lousido e Esteiro.
• Impresionantes zonas de cantís ao longo do percorrido, destacando os situados na parroquia de Loiba.
• Fantásticos miradores como o de Pena Furada, Cadaval o el mirador de O Coitelo, desde os que temos magníficas vistas de toda a franxa costeira.
• Elementos paisaxísticos interesantes como a Pena Furada, imponente roca que sobresae do mar con forma de dobre arco, formada ao longo dos séculos pola erosión do mar e do vento; e o embarcadeiro de picón, situado nun increíble lugar ao pe mesmo dos cantís.
• Diversas poboacións ao longo do percorrido como Espasante, Paredes, Mazorgán e Picón.
Paseo polo Fuciño do Porco (información facilitada polo concello de O Vicedo):
Nas Rías Altas galegas, na zona occidental da Mariña Lucense áchase un dos puntos de visita obrigada para quén visite o norte de Galicia.
O que ata fai poucos anos era unha paraxe descoñecida e inexplorada, foi gañando fama grazas ás súas peculiaridades orográficas e a beleza da súa paisaxe ata o punto de converterse nun dos emprazamentos máis visitados e coñecidos da costa galega, nunha visita obrigada.
Trátase dun cabo escarpado que se percorre a través dun sinuoso camiño sobre cantís salvaxes. Se xa o propio paseo chama a atención polo zigzagueante que é o seu percorrido, aínda chaman máis a atención as súas vistas do Mar Cantábrico e do Océano Atlántico que se estenden cara á inmensidade ante os ollos de quen o visita. Todo isto suma un conxunto incomparable de beleza e natureza, de mar e montaña e de lecer e deporte que merece a pena ser visitado algunha vez na vida.
O seu nome real é Punta Socastro, pero é coñecido popularmente como Fuciño do Porco pola semellanza que ten co fuciño dun porco visto desde o mar.
Domingo 9: Morgallón - rio Sor - Ponte do Porto. Sobre 12,5 km, dificultade: fácil
Morgallón - rio Sor - Ponte do Porto (información facilitada polos concellos de O Vicedo e Mañón):
Ao longo do percorrido, que discorre nunha boa parte por un sendeiro de pescadores achegado ao río, pódense observar os restos dunha antiga central hidroeléctrica, unha presa de retención, os restos dunha antiga telecadeira, que servía para que os pescadores cruzaran o Río Sor, un antigo muíño de auga, un refuxio de pescadores e, por suposto, a beleza do lugar de Monte de Insua.
O percorrido discorre por zonas bastante chas, nas que atopamos bancos colocados para descansar. Despois duns corenta minutos de camiño chegamos á ponte colgante e xunto del o Refuxio de Pescadores da Furada.
Continuamos o percorrido ate que podemos admirar a Ponte do Porto, antiga ponte de orixe medieval construída para que o Camiño Real entre Viveiro e Ortigueira, sorteara o río Sor. Foi realizada en cantería con arcos de medio punto. No seu centro (a dez metros sobre o nivel da auga) aínda pode verse o marco que sinalaba o límite entre as antigas provincias de Betanzos e Mondoñedo.
A súa beira encóntrase a capela da Virxe do Porto, onde hai anos se celebraba unha gran romaría onde asistían os veciños de toda a bisbarra, quedando agora só en lembranzas.
Os bosques de ribeira forman unha galería arbórea ao longo do río de grande importancia ecolóxica. Serven como corredores verdes para a fauna. A súa sombra axuda a regular a temperatura das augas do río, manténdoa case constante, especialmente no verán e ademais actúan de filtro verde purificando as augas que se incorporan ás correntes.
O Sor circula polo seu leito transportando materiais diversos. En certos lugares no que o leito se agranda moito se producen acumulacións de sedimentos que forman ao longo do tempo illas. Estes anacos de terra vexetados son moi importantes para a flora e fauna do río, por que ofrecen un lugar protexido, illado da influencia dos humanos e dos predadores. Polo tanto son uns espazos moi valiosos para a conservación da biodiversidade.
No Sor viven dous mamíferos ben adaptados a vivir na auga dos nosos ríos, sempre que estean ben conservados: a lontra e o auganeiro.
Da lontra o máis probable é que só vexamos as evidencias da súa existencia: ben as súas pegadas ou ben os seus excrementos. Precisa augas limpas e ecosistemas ben conservados para poder vivir. Este mamífero está perfectamente adaptado a vida no río, e pode chegar a nadar a unha velocidade de 11 km/hora cando un nadador olímpico só chega a uns 7 km/h. Tamén e quen de aguantar debaixo da auga até 4 minutos. O corpo en forma de fuso e as pequenas orellas para reducir a resistencia á auga, as patas traseiras palmeadas e a súa cola aplanada como un temón, son algunhas das adaptacións deste mamífero que volveu ao mundo acuático e que se alimenta fundamentalmente de peixes que caza sorprendéndoos.
O auganeiro ou rato de almiscre é un pequeno mamífero nocturno da familia das toupas, pesa uns 50 gramos e non ten mais de 13 cm. de longo. Alimentase de pequenos invertebrados que captura coa axuda da súa trompa coa que levanta as pedras do fondo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario