Preciosa
ruta que discurre en su mayor parte por las orillas del río Barbeira, dentro
del municipio pontevedrés de A Lama y que cuenta con un gran número de
atractivos que configuran uno de los itinerarios fluviales más recomendables a
realizar en toda la provincia.
Su nombre
hace mención al trabajo de los presos de la cercana cárcel de A Lama, que
conjuntamente con la Asociación Cultural Río Barbeira, han acondicionado y
preparado la misma.
La primera
parte de la ruta discurre por las riberas del río Barbeira, entre maravillosos
bosques autóctonos, disfrutando del sonido del agua al mismo tiempo que
transitamos por caminos de un verde muy intenso, tapizados completamente de
musgo, que dan idea de la excelente conservación del medio natural en esta zona
y de la ausencia de contaminación.
En la
segunda parte, caminaremos por la Serra do Cando, por zonas más elevadas, donde
pastan en libertad numerosos caballos, hasta alcanzar la aldea de Covelo, y de
nuevo volver a los bosques cercanos al río, que nos acompañarán de nuevo al
punto de inicio.
Además de
los bellos bosques, en este recorrido contemplaremos un gran número de
elementos etnográficos e históricos entre los que se hallan puentes, pontellas,
molinos, petos de ánimas, ermitas y cruceiros, además de visitar distintas
aldeas de la zona como O Peso, As Chozas, San Lourenzo, O Cabaniño, Barbeira y
Covelo.
En Covelo
chama a atención a escultura de Manuel Barreiro Cabanelas da web da Televisión
de Galicia collemos esta información:
A aldea de Laxedo, pertencente á parroquia de San Sebastián de Covelo, no pontevedrés concello da Lama, rende homenaxe este domingo ao seu insigne benfeitor, Manuel Barreiro Cabanelas. Cando se cumpren 150 anos do seu nacemento, os veciños da súa vila natal queren recordar a súa historia e manter vivo o seu espírito. Mecenas das artes, o urbanismo e a cultura, o chamado 'conde de Covelo', nunca esqueceu Laxedo e as súas xentes.
A aldea de Laxedo, pertencente á parroquia de San Sebastián de Covelo, no pontevedrés concello da Lama, rende homenaxe este domingo ao seu insigne benfeitor, Manuel Barreiro Cabanelas. Cando se cumpren 150 anos do seu nacemento, os veciños da súa vila natal queren recordar a súa historia e manter vivo o seu espírito. Mecenas das artes, o urbanismo e a cultura, o chamado 'conde de Covelo', nunca esqueceu Laxedo e as súas xentes.
Fillo de
labrega e canteiro foron moitas as eivas que encontrou o pequeno Manuel para
acudir á escola cando era neno. Cunhas poucas moedas de ouro que o seu pai
gañara traballando nas liñas ferroviarias de Portugal, á morte deste, Manuel
emigra ao Brasil. Alí fará fortuna.
Avezado
empresario, tanto triunfou no mundo da moda como no inmobiliario, e tamén se
atreveu co xogo do becho, unha singular lotaría daquelas terras, coa que incrementou
cuantiosamente os seus bens.
Celoso da
súa privacidade, pouco dado a ostentación, enigmático, amante das tradicions e
da musica do país... Así o definen naquela época.
Nunca casou
pero tivo unha comentada relación con Conchita de Sevilla, unha artista
andaluza que coñeceu no Brasil, coa que frecuentaba Laxedo.
A súa enorme
fortuna e sonada xenerosidade merecéronlle o nomeamento de Conde de Covelo,
pero nunca recolleu ou fixo oficial ese título nobiliario.
Barreiro
Cabanelas deseñou para a súa vila natal un novo ensanche no que a vida moderna
e a arquitectura tradicional convivisen en harmonía.
Financiou
rúas, estradas e a súa máis importante obra, 'As Colonias', un conxunto de dous
edificios dedicados á educación infantil gratuíta e un terceiro no que se
impartían clases de formación profesional aos mozos e mozas de maior idade.
Disque cando
marchou definitivamente ao Brasil por mor da Guerra Civil deixou cartos abondo
para que o seu proxecto de futuro non se freara.
Mesmo por se
tiña que volver financiou ambos os bandos implicados na Guerra, para estar a
ben co gañador do conflito. Con todo, o
regreso nunca se produciu.
Ocupouse da
reforma do hospital de Pontevedra, axudou nas obras de beneficencia da
igrexa... mesmo interveu na Guerra de Cuba, onde fora o seu irmán, financiando
barcos e víveres. No Brasil o seu carácter filantrópico levouno a crear un
asilo que aínda hoxe segue en funcionamento. Unha residencia para xentes
foráneas e sen recursos que concebiu como unha casa de hóspedes moderna e con
todos os adiantos.
Agora os
descendentes daquelas familias ás que o Conde de Covelo lles deu casa e
educación reivindican a súa figura e lamentan o abandono das instalacións que
tanta vida lle deron á vila.
